PANDEMİDE RUH HALİ

Rutin oldu artık tavayla konuşmalar...

Ne çok derdimizi çektin be cefakar tavam...

Pandemide en çok senin kulpunu tuttum mutfaktaki diğerlerine inat...

Ahh pandemi vah pandemi ve kapanma günleri bize neler öğretti,dayattı sessizce.

Akıp giden zaman ...Nefs muhasebesi yaptığım anlar...Dalıp gitmişken anılara...

Anne annee .omlet hazır değil mi? sesleriyle kendime geldim arasıra... 

O da ne bu kez tavanın sapı elimde kalmaz mı?

Ha bugün ha yarın yeni bir tava alayım   derken sanki vefasızlık olacakmış gibi bir hisle erteledim uzun süre...

Artık vakit geldi ayrılık zamanı...Hoşçakal tavam...İyi miyim ben ,tava ile bu duygusal bağ normal mi ?

İçerden bir ses .Normalleşme sürecine geçiliyormuş oleyy yaşasın çığlıkları çoçuklardan...

Normalleşmek mi *Tavayla sohbeti tam da ilerletmişken diye mırıldandım kendi kendime..

Sahi ben eski  ben miyim soruları ve hatırlayınca tebessüm ettiğim tava diyalogları... Belki de pandemiden hatırlamak istediklerim...BELHİ