DUAMIZ DİLİMİZDEN KALBİMİZDEN EKSİK OLMASIN !

EN SEVGİLİ' YE SAV

 

 

BAŞKANIN ÇARDAĞI-MEYDAN YAYALASI -ADANA

( Fotoğraflar Dr. Necati  Atlı- E. Atlı)

 SOFU DEDE -KARAİSALI-ADANA

TOROSLARDAN
 

 SONBAHAR /GÜZ MEVSİMİ

 Sonbahar veya ilkbahara her ne bahar olursa olsun...

Umuda ,heyecan ve inanca bir kapı aralar...

Hazırlıktır her mevsim geleceğe...

Hep hüzün dense de adına güz mevsiminin

Hasadıdır önceki gün ve mevsimlerin...BELHİ

 EKİM

Yaprak dökümü her gün

Kimimizde acı ve hüzün

Kimimizde umut ve heyecan...

Doğada bir renk cümbüşü

Dökülen yapraklarla beraber...

Her mevsim ayrı güzel

İsmi ister olsun ilkbahar

İsterse sonbahar...

Biraz yazdır ,biraz da kıştır...

Umuttur geleceğe

Hüzündür geçmişe

Ekim bir başkadır

Yağmur ve yaprak dökümüyle beraber...

BELHİ

 Duam belli , Duyan belli!!!

Ya Rab ! bizi merhametsizlere terk etme!

Ya Rab! Tut elimizden kaldır bizleri !

Hem Muhlis hem Salih kullarının arasına kat amin. Belhi

SİNCAP

 Güzel güzel öteşen kuşlar ...Havada vızıldayan sinekler ,sabahın serinliği... Yaylada mis gibi bir hava , havanın genleşmesiyle  dedesinden kalma   89 yıllık ahşap evdeki çatıdan gelen tıkırtılar  hayata dair bir şeyler ifade ettiği için, kadına hoş geliyordu...

Hafif hafif esen rüzgar ve rüzgarın etkisiyle ağaçların yaprakları arasından ara sıra görünen güneşi seyretmek ve evdeki yaşanmışlıkları hayal etmek  ona hep hoş ve gizemli gelirdi...

Yine bir sabah erken kalkmış etrafı seyrederken ,sincapların hareketleri dikkatini çekmişti...'Sincap bile durmuyor  ' dedi.

Çatı arasında yaşayan sincaplar, önceleri çok ses çıkarıp onların gelmelerinden hoşnut olmadıklarını belli ederlerdi adeta...

Sonra birbirlerine alışırlardı. Bahçeden kopardıkları ceviz ve fındıkları tavan arasına götürürken sincaplarla göz göze geldi.,Sincaplardaki telaş ve heyecan kadını gülümsetti ,nice akıllı geçinen insanlar sincaplar kadar mücadeleci ve hareketli değiller diye hayıflandı...Öyle ya hayat akıp gidiyor, gündem ve yaşam şartları sürekli değişiyor ve hızlanıyor. İnsanlarda da şikayet artıyor diye mırıldandı.

Sincap işte. Hayvan deyip geçme !!! Yurt edindiği tavan arasına hayat mücadelesine devamlı uğraşıyor.

Ders alacaksın evrende...Yeri gelir   sincap bile sana öğretmen olabilir ,bugünlük sabah motivasyonu yeter işlerime bakayım diye kalktı yerinden..

BELHİ

YAĞMUR

Yağmurun izlerini takip etsem,

Her damlada sessizce

Ulaşsam sessizce sensizliğe...

Kimse görmese göz yaşlarımı

Yağmura karışsa

İçime attığım hasretin...

İnen her damlada seni bulsam

Kıskananlara inat yine sessizce

Ulaşsam sessizce sensizliğe...sav

BELHİ

KİTAP SADECE KİTAP MI ?

KİTAP SADECE KİTAP MI *

 Güzel bir sonbahar günü evinde kahvesini yudumlarken, eski  günlük ve hatıralarının yazılı olduğu defter aklına geldi...Kahvesini yarım bıraktı...Kalktı yerinden ... Evde yalnız kalmayı ,anılarla başbaşa olmayı hayaller kurmayı oldum olası severdi...Aramaya koyuldu yazdıklarını ...Yazmaya uzun süredir ara vermişti...Kızdı kendi kendine :'Anıların zaten zihninde hapis, defteri nereye hapsettin şimdi ? : diye söyleniyordu alçak sesle...

 O sırada eline başka bir kitap geçti ve durakaldı...Bambaşka bir şeylere evrildi zihni...Yıllar önce yarışmada kazandığı kitaptı elindeki...O gün gözünde canlandı...Berabere kalmıştı finalde...Yedek sorularda da beraberlik bozulmuyordu...Her sorudan sonra 'devam mı kura mı çekelim 'diyordu yarışma heyeti .İki taraf da kendinden emin kurayı istememişlerdi...Yedek sorular bitmiş ,daha sonra sorulan üç soruda da beraberlik bozulmamıştı...Yarışma uzadıkça uzadı...Artık yarışmacılar gergin ve heyecanlı ,salonda ise çıt çıkmıyordu...Nefesler adeta tutulmuştu...Sıradaki soru' Osmanlı Divan Edebiyatı'ndan' bir kelime idi...Bu çok çok kolaydı onun için.., Edebiyata meraklıydı. Kelimelerin kökenini araştırır ve yerli yerince kullanmaya gayret ederdi...

Sunucu soruyu bitirmeden cevabı ayağa kalkarak vermiş ,seyirciler de ayağa kalkmış alkış ve  ıslık sesleri arasında gözyaşlarına  hakim olamamıştı...Diğer yarışmacının gelip tebrik etmesi, ikisinin kucaklaşıp ellerini beraber havaya kaldırması salondakileri daha da  coşturmuştu...Ne gündü diye duygulandı...Bu kez de gözlerinden süzülen yaşa engel olamadı...Kitabı aldı, kokladı, göğsüne bastırdı ,odaya döndü...Yarım kalan kahvesini yudumlarken' kahve soğumuş ama anılar sıcak içimi ısıttı olsun ' dedi kendi kendine...İnanılmaz mutlu olmuştu...'Belki günlüğümü bulsam acı bir anı denk gelecek hüzünlenecektim. Bunda da vardır bir hayır ' dedi...Derin derin iç çekti ' hiçbir emek boş değil'!..Kitap sadece bir kitap değil ,iyi niyetle emek verdiğin hobin uğraşın hiç ummadığın  bir gün sana güzellik olarak dönebilir ' diye mırıldandı.....Yüreğiniz umuttan ,güzel hatıralarınız belleğinizden silinmesin...BELHİ -sav